Toen we van vissen tot mensen evolueerden, vergaten we onze aquatische oorsprong.
Door vrijduiken komen we weer in contact met ons diepste zelf door onze voorouderlijke band met de zee te herontdekken.
Door onze adem in te houden beleven we opnieuw de ervaring die we in de baarmoeder hadden, omdat de zee ons verwelkomt en beschermt, zoals een moeder dat doet met haar kind.
In de zee laten we ons omhullen door het eindeloze blauw en door de roep ervan te voelen, beseffen we wat ons telkens weer naar de diepte terugbrengt.
Opnieuw beginnen te ademen is als herboren worden, en dit is ons diepste bewustzijn.